Het coronavirus heeft aan het licht gebracht dat ‘we doen lekker toch wat we zelf willen’ te ver is doorgeslagen in ons land. Als we onze eigen veiligheid en die van anderen niet serieus willen nemen omdat het leven dan niet meer zo ‘leuk’ is, als we in de supermarktschapen graaien naar wat er te graaien is zonder oog voor de behoeften van een ander.
Het is een vreemde gewaarwording: het ene deel van de bevolking ziet het met afgrijzen aan; het andere deel trekt zich van niets en niemand wat aan. Kinderen mee naar de supermarkt, rond rennend, alles uit de rekken halend om het daarna mokkend op ouderlijk bevel weer te moeten terugleggen. Begrijpelijk: een kind snapt niet dat iemand anders daar ziek van zou kunnen worden. Maar ouders zouden dat wel moeten beseffen en hun verantwoordelijkheid moeten nemen. Natuurlijk zitten heel veel ouders nu ook met de handen in het haar: kinderen thuis die vermaakt willen worden, ondertussen thuis het werk proberen af te krijgen en dan nog de dagelijkse oudertaken als boodschappen halen en het huishouden doen. Maar het is crisis.
Betekenis vergeten
Het is een woord dat vaak wordt gebruikt, zó vaak dat de betekenis verloren is gegaan. Is de internetprovider uitgevallen en Netflix niet te zien: crisis. Heeft de kapper de gewenste coupe verkeerd ingeschat: crisis. Zijn de voorbereidingen van de vakantie in volle gang: crisis. En nu kijken we naar de televisiereclames die nog steeds reisjes in het vooruitzicht stellen en weten niet wanneer we ooit weer onbekommerd op stap kunnen gaan. Dát is een crisis. Als horecazaken massaal omvallen en misschien straks ook de kappers: dát is crisis. Als alle zekerheden wegvallen en van onze dagelijkse bezigheden niets meer een routine is, dan pas is er sprake van een crisis.
Krachten en tegenkrachten
Nu zijn er grote groepen mensen die meteen hun grote hart laten spreken en volop initiatieven om de mensen die dat het hardste nodig hebben bij te staan. Daar zijn vele hartverwarmende voorbeelden van. Maar kunnen zij opboksen tegen de krachten die hen tegenwerken? De – Nederlandse – leveranciers van beschermende middelen voor zorgverleners die deze volgens minister Hugo de Jonge nu ‘voor woekerprijzen’ aanbieden aan de overheid? De jeugd die nog steeds in groepen bij elkaar klit, zich niets aantrekkend van de risico’s en jointjes van mond tot mond laat gaan? De mensen die nog steeds volhouden dat er niet zo hysterisch moet worden gedaan over ‘een griepje’?
Vrijheid niet onbegrensd
Het is over een paar weken 75 jaar geleden dat er een einde kwam aan een verschrikkelijke oorlog, waar mensen zich ook al van hun beste en zwakste kant lieten zien. Sindsdien koesteren we de vrijheid, maar het is nu tijd om in te zien dat vrijheid ook beperkingen kent als de gezondheid of zelfs het leven van anderen in gevaar wordt gebracht. Misbruikers van die vrijheid zorgen er binnenkort allicht voor dat onze bewegingsvrijheid nog verder wordt ingeperkt en er een totale lockdown komt. Wat we hadden kunnen voorkomen als we ons gewoon even allemaal aan de nieuwe regels hadden gehouden. Even geen ‘ik doe lekker toch wat ik zelf wil’.
Geschreven door Hedwig Heeren voor Nieuws.nl
